ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΝΩ ΤΩΝ 15€
ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Ο Ασκληπιός έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία και θεράπευε τους τραυματίες με επωδές και φάρμακα. Θεωρούνταν χρησμωδός και παντοδύναμος σωτήρας των ανθρώπων, επιπλέον δε ότι είχε τη δύναμη να αναστήσει και νεκρούς.
Θεός που αγαπάει τη μουσική, άλλοτε με ασυγκράτητο ερωτισμό κι άλλοτε τρυφερός κι ευγενικός, που δεν παύει παρ ’όλ’ αυτά ενίοτε να σκορπάει τον πανικό.
Γιατί άραγε στην εποχή μας να μας ενδιέφερε ένας θεός όπως ο Πάνας; Θεότητα των δασών και της ποιμενικής ζωής πώς θα μπορούσε η παρουσία του να συνδέεται με τον άνθρωπο της αστικοποιημένης κοινωνίας των μοντέρνων καιρών;
«Υπάρχει Θεός τελικά;» Ερώτημα σαφές, που δηλώνει πως έχουν προηγηθεί μυριάδες απόψεις ‒και δεν αναφέρομαι μονάχα σ’ αυτές των εκλεκτών φίλων Πέτρου Παπαποστόλου και Παναγιώτη Ασημεόνογλου‒ από την αυγή της ανθρώπινης σκέψης ακόμη. Μονάχα που για τον αρχαίο άνθρωπο το συγκεκριμένο ερώτημα δεν σήκωνε αμφιβολία, παρά είχε μονάχα μια δυνατή απάντηση – και αυτή ασφαλώς είναι καταφατική!
Τι άλλαξε όμως και από το αυτονόητο «ναι» περάσαμε στη σύγχρονη αμφισβήτηση; Πιστεύω πως η διαφορά έγκειται αποκλειστικά και μόνο στον τρόπο ερμηνείας.
Είμαστε στον Θεό και ο Θεός είναι σ’ εμάς (πανενθεϊσμός).Είναι εκεί όταν υποφέρουμε και υποφέρει μαζί μας, όταν χαιρόμαστε και χαίρεται μαζί μας, όταν ερωτευόμαστε και ερωτεύεται μαζί μας.
Τελικά, υπάρχει Θεός; Σαφώς και στο ερώτημα αυτό η απάντηση δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα «Ναι» ή «Όχι». Και αυτό γιατί το θέμα γύρω από το οποίο περιστρεφόμαστε δεν αποτελεί ένα εμπειρικό αντικείμενο. Παρά ταύτα, οι άνθρωποι όλων των εποχών έθεσαν αυτό το ερώτημα και αναζήτησαν ποικιλοτρόπως τη θεότητα: Έψαξαν σε αρχαίες πηγές, ακολούθησαν φωτισμένους δασκάλους, πίστεψαν σε διάφορες ιστορίες, ασπάστηκαν δόγματα και ακολούθησαν ποικίλες Οδούς που ευαγγελίζονται ότι οδηγούν στη «θέωση».
Κερασφόρος με σχιστή οπλή, ουρά και αυτιά τράγου αλλά και μορφή ανθρώπου, ο Αρκαδικός θεός Παν, γιος του Ερμή και μιας Νύμφης –της Δρυόπης ή σύμφωνα με άλλες μυθικές παραδόσεις της Ορσινόης, της Καλλιστώς κ.ά.–, διανύει μια μακριά πορεία από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας κάνοντας αισθητή την παρουσία του μέσα από τους μύθους και τη λογοτεχνία, ως αρχετυπικό σύμβολο του γενετήσιου ενστίχτου και της γονιμότητας.
Υπάρχουν φορές στη ζωή μας που αισθανόμαστε κολλημένοι στον χρόνο, ακόμα και όταν προσπαθούμε να ζήσουμε το παρόν και να τρέξουμε με ανυπομονησία για το μέλλον που μας περιμένει. Το κορμί και το μυαλό μας όμως παραμένει στάσιμο στο παρελθόν, εγκλωβίζοντας εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, καθώς προσκολλάμε και βυθιζόμαστε σε δικές μας σκέψεις.
Η αρμονία της μουσικής επιδρά στα άστρα, εξηγεί στο βιβλίο του «Η Μουσική των Σφαιρών» ο Γεράσιμος Καβάσιλας, αναδεικνύοντας μέσα από τις σελίδες του τη βαθύτερη όψη της μουσικής και μαζί της, μια συναρπαστική ιστορία.
